Dr kpt. ż.w. Władysław Rymarz
Dr kpt. ż.w. Władysław Rymarz
Rektor Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni
w latach: 1981 - 1984
Urodził się 20 maja 1933 r. w Rohatynie, w dawnym województwie stanisławowskim. W 1939 r. ojca Władysława Rymarza powołano do wojska. Nie powrócił z wojny – po latach jego nazwisko pojawiło się na liście katyńskiej.
Władysław Rymarz został wraz z matką wywieziony przez radzieckie władze okupacyjne do Kazachstanu. W 1946 r. powrócił do Polski – w Bolesławcu Śląskim ukończył klasę 6. i 7., a we Lwówku Śląskim klasę 8. i 9. W 1950 r. rozpoczął naukę w Szkole Jungów, w dziale pokładowym. Następnie zdał egzamin do Państwowej Szkoły Morskiej w Szczecinie. Został uczniem Wydziału Nawigacyjnego. W przerwie wakacyjnej rozpoczął pracę w PLO jako chłopak okrętowy na m.s. „Batory”. Ukończył Technikum Morskie Nawigacyjne w Szczecinie w 1953 r. Przez dziewięć lat pracował na statkach Polskich Linii Oceanicznych, od stanowiska młodszego marynarza. W 1955 r. uzyskał dyplom porucznika żeglugi małej, a w 1962 r. – kapitana żeglugi wielkiej.
Praca naukowa i badawcza
W 1963 r. został komendantem szkolnego statku instrumentalnego m.s. „Zenit” (do 1969 r.) – prowadził zajęcia dydaktyczne, nadzorował też tworzenie bazy naukowo-dydaktycznej oraz uczestniczył w przeprowadzaniu prób urządzeń prototypowych. Zajmował się wykorzystaniem w żegludze nowoczesnych urządzeń technicznych, zwłaszcza radaru.
W 1969 r. Władysław Rymarz ukończył studia wyższe na Wydziale Morskim Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie, w 1973 r. – studia podyplomowe z zakresu prawa morskiego, a w 1977 r. uzyskał tytuł doktora nauk prawnych na Wydziale Prawa Uniwersytetu Leningradzkiego na podstawie rozprawy doktorskiej „Prawno-międzynarodowe problemy zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi w związku z prowadzeniem radiolokacji”.
Jako docent kontraktowy był prorektorem ds. praktyk WSM w latach 1969-1973, a także kierownikiem Zespołu Eksploatacji Statku. Prowadził wykłady z ekonomii transportu morskiego oraz międzynarodowego prawa drogi morskiej. W latach 1975-1981 był dyrektorem Instytutu Eksploatacji Statku na Wydziale Nawigacyjnym. Od 1978 r. zatrudniony był na stanowisku profesora kontraktowego.
W latach 1978-1979, dowodząc statkiem m.s. „Antoni Garnuszewski”, dwukrotnie dotarł z wyprawą antarktyczną Polskiej Akademii Nauk do Polskiej Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego.
W 1981 r. został dziekanem Wydziału Nawigacyjnego – od 1 października do 14 grudnia tego roku, gdy w stanie wojennym decyzją ministra kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej powołany został na stanowisko rektora WSM (do 31 sierpnia 1984 r.).
Działalność zagraniczna
W 1982 r. na wniosek sekretarza generalnego IMO i za zgodą ministra podjął pracę w Światowym Uniwersytecie Morskim w Malmö jako visiting professor.
W latach 1985-1993 przebywał w Londynie jako pracownik Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO). Do jego obowiązków należała współpraca m.in. z The Royal Institute of Navigation, World Maritime University czy The Nautical Institute. Wygłaszał referaty na konferencjach i sympozjach w USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Finlandii, Monako, Hiszpanii, Portugalii, we Włoszech, prowadził też szkolenia w Szwecji, Hiszpanii, na Malcie, w Libii, Somalii oraz Jemenie.
W latach 1997-1998 przebywał w Gruzji w celu oceny stanu przygotowania i spełnienia wymagań konwencji STCW 78/95, jak też wizytowania administracji morskiej, uczelni morskiej w Batumi i Ministerstwa Transportu w Tbilisi.
Od 2000 r. pracował w Światowym Uniwersytecie Morskim w Malmö, biorąc udział w realizacji dla Komisji Europejskiej projektu dotyczącego systemów edukacji i szkolenia morskiego w państwach Europy Środkowej i Wschodniej EASTMET.
W latach 2000-2002 był członkiem doradczej grupy ekspertów w zakresie 5. Programu Ramowego, a od 2005 r. uczestniczył w realizacji projektu 6. Programu Ramowego UE – „Maritime Transport Coordination Platform”.
W 2003 r. przeszedł na emeryturę, ale pracował jeszcze w gdyńskiej uczelni w niepełnym wymiarze godzin.
Artykuły naukowe, publikacje i recenzje
Władysław Rymarz był autorem licznych artykułów naukowych, publikacji i recenzji, jak np. Szybkość bezpieczna, Locje Bałtyku – zbiór przepisów, Światła i znaki przewidziane w MPDM. Opublikował też poradniki, skrypty oraz podręczniki dotyczące międzynarodowego prawa drogi morskiej, m.in.: Międzynarodowe przepisy o zapobieganiu zderzeniom na morzu czy Podręcznik międzynarodowego prawa drogi morskiej.
Władysław Rymarz przez 10 lat był ławnikiem w Odwoławczej Izbie Morskiej w Gdyni, także zastępcą delegata ministra handlu zagranicznego i gospodarki morskiej przy Izbie Morskiej.
W 1969 r. zaczęła się współpraca Władysława Rymarza z Polskim Rejestrem Statków w zakresie bezpieczeństwa nawigacji. W latach 1981-1985 był wiceprzewodniczącym sekcji szkolenia, dyplomów i służb wachtowych, w latach 1995-2001 – przewodniczącym.
Zasiadał też w komisjach egzaminacyjnych dla oficerów PMH, był ponad 20 lat tłumaczem przysięgłym języka rosyjskiego przy gdańskim Sądzie Wojewódzkim, członkiem m.in. Klubu Polarnego Polskiego Towarzystwa Geograficznego, Komisji Prawa Morskiego przy PAN, wieloletnim członkiem IMLA, członkiem Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej.
Nagrody i medale
Wyróżniono go czterokrotnie nagrodami rektora i trzykrotnie ministra handlu zagranicznego i gospodarki morskiej, uhonorowano m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” czy Medalem 50-lecia Izb Morskich w Polsce.
Zmarł 24 marca 2013 r., został pochowany na cmentarzu komunalnym w Kosakowie.