Uniwersytet Morski w Gdyni UMG

Jest jedną z legend biało-czerwonej bandery. Jedną z legendarnych postaci w historii Akademii Morskiej - patronem głównej uczelnianej auli. Kapitan Tadeusz Meissner był jedną z najbarwniejszych postaci w historii Polskiej Marynarki Handlowej, polskiego szkolnictwa morskiego.  Znakomity marynarz, odważny człowiek, wychowawca kadr morskich. 

Urodził się w Warszawie 4 sierpnia 1902 . W 1918, niespełna 16 letni młodzieniec zgłasza się ochotniczo do tworzonego Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-sowieckiej 1920, później w powstaniu śląskim. Trafił do niemieckiej niewoli, skąd zbiegł, prowadził działalność dywersyjną za linią frontu, wreszcie odznaczenie Krzyżem Virtuti Militari.

Po powrocie do Warszawy podjął naukę w szkole Wawelberga i Rotwanda, a w 1922  przeniósł się do Szkoły Morskiej w Tczewie. W 1923 wziął udział w pionierskim rejsie szkolnego żaglowca ˝Lwów˝ do Brazylii. Szkołę Morską z wyróżnieniem skończył w 1925. Pierwsze doświadczenia zdobył na statkach francuskich, później jako oficer na „Lwowie” i  s/s ˝Katowice˝.

W grudniu 1929  znalazł się w załodze kapitana Konstantego Maciejewicza, która miała przeprowadzić nowo kupiony żaglowiec ˝Pomorze˝ z Francji do duńskiej stoczni w Nakskov. W dramatycznych okolicznościach, walcząc ze sztormem u brzegów Bretanii, zdołali uratować statek, znany później jako „Dar Pomorza”.  W 1930 zdobył dyplom kapitana żeglugi wielkiej, a  w latach 1934-1935 uczestniczył, na stanowisku starszego oficera, w słynnej podróży „Daru Pomorza” dookoła świata. Po powrocie skierowany został do stoczni w Monfalcone na budowę transatlantyka ˝Batory˝. Pływał na nim jako I oficer do połowy 1937, później już jako kapitan, na statkach ˝Śląsk˝ i ˝Cieszyn˝.

W styczniu 1940 r kapitan Meissner objął dowództwo s/s ˝Warszawa˝, którym  ewakuowano polskich uchodźców z Pireusu i Splitu do Marsylii i Bejrutu. Po kapitulacji Francji, wyprowadzając statek spod władzy rządu Vichy. Po dotarciu do Hajfy przewoził uchodźców z Turcji, wojsko i materiały wojenne do Tobruku, na Kretę i do Grecji.

 26 grudnia 1941 podczas rejsu do Tobruku, ˝Warszawa˝ została storpedowana przez U-559.   Za działalność wojenną, w tym akcję ratowania ˝Warszawy˝, kapitan Meissner odznaczony został Krzyżem Walecznych i brytyjskim  Order of the British Empire.

Po przybyciu do Londynu w 1942 Tadeusz Meissner został inspektorem połączonych towarzystw Żeglugi Polskiej i Polsko-Brytyjskiego Towarzystwa Okrętowego ˝POLBRYT˝.

Po zakończeniu wojny  przygotowywał polskie załogi i statki powracające do kraju, nadzorował ich remonty. Sam do Gdyni wrócił w 1946.

Został zatrudniony jako inspektor w centrali GAL, dowodził „Batorym˝, a na początku 1951 został głównym nawigatorem Centralnego Zarządu Polskiej Marynarki Handlowej.

W 1953 Tadeusz Meissner został ponownie  kapitanem ˝Batorego˝. Rok później, po zmyciu z pokładu i śmierci w sztormie kilku marynarzy, został pozbawiony dowództwa statku. Izba Morska wykazała brak winy Kapitana, doczekał się pełnej rehabilitacji. W tym czasie został cenionym wykładowcą nawigacji w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni.  Po przełomie października 1956, jako cieszący się szczególnym zaufaniem przedstawiciel ludzi morza, został w latach 1957-1961 posłem na Sejm PRL. Pełnił nawet funkcję wiceprzewodniczącego sejmowej Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi. W tych też latach zastępował podczas urlopu stałego kapitana ˝Batorego˝.

Tadeusz Meissner udzielał się również w pracy społeczno-zawodowej. Pisał artykuły do prasy fachowej oraz m.in. miesięcznika ˝Morze˝. Przetłumaczył na język polski kilka popularnych pozycji ze światowej literatury marynistycznej.

Tadeusz Meissner zmarł przedwcześnie 19 sierpnia 1966, spoczął w Alei Zasłużonych na cmentarzu Witomińskim.